Maskers af
Ik ken de dynamiek van verlating -en bindingsangst maar al te goed.
In vele prille relaties was hij aanwezig.
Inmiddels ben ik al jaren gelukkig met mijn lief en is deze dans in mij geluwd.
Maar ooit middenin een golf van intense gevoelens schreef ik onderstaande tekst:
Daar is hij weer, de paniek aanval.
Spaans benauwd krijg ik het ervan, ik transpireer en de angst neemt bezit van me.
De adem gaat hoog, hoger en ik ben er niet meer.
Onduidelijkheid. Onveiligheid. Wanhoop volgt.
De maskers gaan op.
Doorgaan, sterk, analyserend, voorbij de angst naar het hoofd.
Daar waar er vooral strategieën zijn.
Om maar niet bij het gevoel te hoeven blijven.
De doodsangst, de verlating.
Als een kind dat niet weet dat er ook een voorbij het NU is.
Kan ik je dichterbij laten komen en toelaten in mijn hart. Dit vraagt zakken, afdalen in mijn buik. Mijn centrum.
Maskers op. Ik vertrouw het niet.
Vertrouw wat er gezegd wordt niet.
Ik wacht op een inconsistentie in het verhaal.
En zo zet ik alles in gang om het moois te saboteren. Om daar vervolgens ook weer bang voor te zijn.
Even is er rust, een staakt het vuren.
Zitten de maskers op hun plek.
Is er voldoende afstand. Kan er gewoon genieten zijn.
Totdat…
Opnieuw een woord of gebaar.
Het wordt warm, de hitte stijgt. De paniek aanval zet in en Spaans benauwd is er weer. Opnieuw.
Maskers op. Of… toch niet?
Hoe dit te doen.
Deze angst die me telkens overvalt.
Bezit van me neemt en allerlei nare dingen influistert. Hoe kom ik terug in de liefde.
In het vertrouwen vooral.
Ik wil je afdoen.
Mijn blote gezicht en naakte hart tonen.
Met alle kwetsbaarheid en lelijkheid die daarbij hoort. Alle saboterende strategieën en deze ontmantelen.
Maar wat als. Wat als de ander ziet dat de dynamiek er weer volledig is, in mij.
Wat als dat de ander op afstand zet. Wat als…
De ‘behoefte’ te groot is om te voelen.
Maar je bent er. Ik kan er niet omheen.
Je zit te strak en je beneemt me de adem.
Je mag af.
Ik mag af.
Met de billen bloot. Dit deel is van mij.
Maar het elkaar ontdoen van onze maskers is van ons.